Ranga Guru sanatını, ustalığını paylaşmayı severmiş. Bildiklerini öğrencilerinden hiç esirgemediği için birçok iyi ressam yetiştirmiş.
Ranga Guru'nun doğuştan yetenekli bir öğrencisi varmış. Rajiv'miş bu öğrencinin adı. Resimde müthiş hızla ilerleme kaydedince, bir gün ona, "artık final zamanı geldi" demiş Ranga Guru. "Öyle bir resim yap ki, herkes hayran kalsın. Şu ana kadar yaptıklarının en iyisi olsun" diye eklemiş.
Rajiv, mutlulukla çalışmalarına başlamış. Ustasının kendine olan güveninden güç alarak hayatının en iyi tablosunu yapmak üzere gece gündüz demeden fırça sallamış. Derken, eserini bitirmiş ve ustasının karşısına çıkmış. Heyecanla bekliyormuş, Ranga Guru'nun ağzından çıkacak sözleri.
Usta, öğrencisine şöyle demiş:
"Şimdi bu resmi alıp şehrin en işlek meydanında sergileyeceksin. Senin resmini artık halk değerlendirecek. Yanına bir kalem koy ve halktan beğenmedikleri yerlere çarpı işareti koymalarını isteyen bir yazı as."
Rajiv, denileni yapmış. Resmini kalabalık meydanın en görünür yerine koymuş, yanına da açıklamayı ve birkaç kırmızı kalemi bırakıp ayrılmış.
Birkaç gün sonra, halkın değerlendirmesini görmek üzere meydana gittiğinde ayakları titriyormuş delikanlının. Büyük merak içindeymiş. Resmini astığı yere doğru ilerledikçe heyecanı daha da artmış.
Ama meydana vardığında şaşkınlıktan donakalmış. Çünkü yüreğini katarak özene bezene yarattığı tablonun her karesi 'çarpı duvarına' dönmüş adeta. Her karesinin birileri tarafından kusurlu bulunduğu bir tablo. Büyük hayal kırıklığıyla ve üzüntüyle tabloyu indirip başı eğik bir biçimde hocası Ranga Guru'ya götürmüş.
Ranga Guru gördüğü manzaraya hiç mi hiç şaşırmamış. Öğrencisinin sırtını sıvazlamış ve "şimdi git, bir resim daha yap, asla yılmak yok" demiş.
Rajiv, ustasının sözünü dinlemiş. Bir resim daha yapmış. Bitirince yeniden ustasının karşısına çıkmış. Ranga Guru bu kez şöyle demiş: "Şimdi bu resmi de al, aynı meydana götür. Ama bu kez fırça ve boya da götür yanında ve resmin yanına bırak. Bir de şu yazıyı as resmin yanına; "beğenmediğiniz yerleri lütfen düzeltin."
Rajiv, denileni aynen yapmış. Günler, asırlar gibi gelmiş delikanlıya. Nihayet o gün gelmiş ve Rajiv resmi bıraktığı meydana gitmiş.
O da ne, resim aynen bıraktığı gibi duruyormuş. Hiçbir değişiklik olmadan. Hiçbir fırça dokunmadan. Nasıl sevinmiş Rajiv, nasıl mutlu olmuş. Resmini kaptığı gibi koşa koşa hocası Ranga Guru'nun yanında almış soluğu.
"Bakın hocam, resmimi çok beğendiler çünkü hiç dokunmamışlar" demiş.
Ranga Guru öğrencisine gülümsemiş ve son dersini vermiş:
Sevgili Rajiv, sen ilk tablonu sergilediğinde ellerine fırsat geçince insanların ne kadar acımasızca eleştirebildiklerini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı.
Oysa ikinci tablonu sergilediğinde onlardan hatalarını düzeltmelerini istedin, yapıcı olmalarını istedin. Hataları düzeltebilmek için bilgi ve becerinin yanı sıra objektif bakabilme yeteneğine sahip olmak gerekir. Hiçbiri bilmediği bir konuyu düzeltmeye cesaret edemedi. Çünkü bu kez kendi bilgi ve becerilerinin eksik görülmesinden korktular.
Sevgili Rajiv, mesleğinde usta olman yetmez, bilge de olmalısın.
Cahil insanların senin yaptıklarının takdir etmesini, emeğine saygı göstermesini beklemek gibi bir hataya düşme.
Onlar sadece eleştirmeyi bilir; yapıcı olmayı değil. Yargılamak kolaydır. En ufak bilgiyi bile gerektirmez.
Yapıcı olmak eğitim gerektirir. Yapıcı olmak anlayış ister. Yapıcı olmak adil olmayı gerektirir. Yaratamayan insan yok edici olur.
Sen kendi değerini bil. Değerini kendin belirle.
NİL GÜN - Empati kitabından
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder